Momenteel ben ik alweer 17 weken zwanger van ons tweede kindje. Een baby boy! We hebben al één klein wondertje (een babygirl) rondlopen, of nouja.. lopen? Kruipen dan, want ze is pas 9 maanden oud. In deze blog vertel ik jullie over mijn ervaringen van zwanger worden en zijn, zo vlot achter mekaar. Ik wens jullie heel veel leesplezier! Laat ik beginnen met het feit dat wij heel bewust twee kindjes zo vlot achter mekaar wilden. Dat het ook zo vlot ging, hadden wij dan weer écht niet verwacht. Ja, van Olivia was het de eerste keer meteen raak. Maar toen had ik best goed 'uitgerekend' wanneer mijn vruchtbare dagen waren en zijn we er toen ook voor gegaan, if you know what I mean ;-) Dit keer was dat echt niet het geval. Dit was een lucky shot! HAHA. Ik heb alles ( of nouja bijna alles) gefilmd omtrent het stoppen met de pil, emoties, zwangerschapstest enzovoort. Hiervan heb ik een vlog gemaakt. Klik hier om deze vlog te bekijken. Deze zwangerschap voelt echt anders. Vanaf het begin af aan al. Ik was/ben minder misselijk of ziek. Ben minder bezig met het hele zwanger zijn en heb nog niks van het to do lijstje kunnen afvinken. Wél ben ik dubbel zo moe. Ik probeer dan ook echt 's avonds eerder naar bed te gaan en overdag ook nog wel eens een middagdutje te doen zodra Olivia ook slaapt. Ik ben thuismama, dus heb hier gelukkig de mogelijkheid toe. Verder heb ik huishouden en andere klusjes maar even aan de kant gezet. Zo belangrijk is het nou ook weer niet. 

Je kent het wel, van die typische blunders. Het overkomt de beste wel eens toch? Zo ook mij. In de eerste paar maanden als moeder heb ik ook al de nodige blunders meegemaakt en ach.. van onze fouten moeten we leren toch? ;-) 1. Bij het 's ochtends klaarmaken van een flesje voor Olivia deed ik slaapdronken mijn standaard riedeltje. Water in de fles, fles in de magnetron, melkmoeder erin, een beetje walsen met de fles en de dop erop. Kind kan de was doen. Ik liep richting de bank en gaf de fles aan Olivia. Op een gegeven moment begon ze te spartelen, haar hoofd weg te draaien en lastig te doen. Vloekend dacht ik nog, kind, het is 6 uur. Drink je fles leeg! Totdat ik goed keek (geen lenzen en geen bril op) en zag dat het groene filter van de Dr. Brown fles er niet inzat. Dat arme kind trok de fles dus constant vacuüm waardoor ze lastig kon drinken. Oh, en om het af te maken.. zat er ook geen melkpoeder in maar was het enkel warm water! 2. Olivia was wezen logeren bij mijn moeder. De dag erna kwam ik haar ophalen en gingen we naar huis. 'S avonds naar bedje toe en lekker slapen. De volgende ochtend werd ze wakker met een flinke bonus in haar luier. Heerlijk, hou ik van in de ochtend. Huppakee, op de commode en verschonen maar. Ik hou kunstig Olivia haar benen omhoog zodat de vieze billen niet op het kussen komen en wil grijpen naar de billendoekjes. Shit. Ze zitten nog in Olivia haar logeertas. Snel kijk ik in de commode zelf en wil een nieuw pakje van de voorraad pakken maar helaas pindakaas voor mij. Ik had geen voorraad. Kind met vieze billen in een schone luier dan maar en op naar beneden. Nogmaals helaas pindakaas! Oma was vergeten de doekjes mee te geven! Gelukkig vonden we nog een proefpakketje ergens in een la! 3. Het was misschien de eerste keer, maar het zal zeker niet de laatste keer zijn dat ik dingen vergeet mee te nemen. Maar met een vriendinnetje en 2 baby's van een maand oud naar Loods 5 gaan zonder luiertas of baby benodigdheden is toch best een beetje lastig. Gelukkig zijn ze exact even oud en konden we alles lenen zoals flesvoeding, fles, speen, luiers, billendoekjes en ga zo maar door. Oops! 4. Ken je dat verhaal van per ongeluk een andere baby + kinderwagen meenemen? Nou, nu dan wel. Stond ik dan in de HEMA met iemand anders zijn kinderwagen in mijn handen. 5 meter verder kijk ik naar de baby en denk huh?! Dit is de mijne niet. 

Hoe vaak ik zelf wel niet gegoogled heb naar de vraag hoe een dagschema eruit hoort te zien voor een baby van 2, 3, 4, 5 en 6 maanden, is ontelbaar! Zoveel vragen als je voor de eerste keer moeder bent, van hoe vaak moet een baby slapen tot hoe stap je over op vaste voeding. Iedere baby is anders en heeft een andere behoefte. Onderstaand schema is dan ook niet een vast gegeven of hoe het hoort te gaan. Maar.. misschien helpt het je wel op weg of beantwoord het wat vragen die je hebt? 

Op mijn Instagram hield ik een poll via stories om te vragen hoe jullie de commode tour liever zagen, via IGTV of via mijn blog.  De meningen waren erg verschillend en dus heb ik besloten om beide (!) te doen.  Toen ik zelf zwanger was van Olivia heb ik bij het inrichten van haar kamertje aan een aantal mensen in mijn omgeving gevraagd wat zij handig vonden qua indeling. Olivia heeft een best ruime kamer en het is voor ons dus niet nodig om haar kleertjes bijvoorbeeld in de commode te doen. Er staat namelijk nog een grote kledingkast op haar kamer met een hang en leg gedeelte. Misschien leuk om te laten zien in een volgende blog? 

Op 22 januari was mijn uitgerekende datum maar ons meisje kwam 10 dagen ‘te vroeg’ aankloppen! Het leek ons dan ook super bijzonder om alsnog op haar uitgerekende datum een newbornshoot te doen met ons kleine wonder. Dit hebben wij gedaan bij Lonieke in Barneveld.

Lang voordat ik zwanger werd had ik al een Pinterest bord vol met babykamer inspiratie verzameld. Rammelende eierstokken had ik namelijk al sinds mijn 13e! De sfeervolle plaatjes die ik verzamelde bestonden voornamelijk uit warme, neutrale tinten met veel hout, wol en andere natuurlijke materialen. Een bohemian sfeertje was duidelijk af te lezen. Weinig kleurgebruik en geschikt voor zowel een jongen als meisje. De commode in de babykamer had ik, voor we het geslacht wisten, zelfs al in een roest kleur geschilderd.  

Al sinds mijn twaalfde had ik rammelende eierstokken en een grote kinderwens. Wat ik wou worden? Huismoeder met een lieve man, 3 kinderen en een hond. Toen ik op 6 september 2014 de liefde van mijn leven tegen het lijf aanliep op het schoolplein van de Hogeschool van Amsterdam wist ik het. Deze man moest de vader van mijn kinderen worden.

Wauw, we waren zo snel zwanger geworden dat ik een beetje overweldigd werd door geluk, blijheid en enthousiasme. Ik ging dan ook dezelfde dag nog op zoek naar een verloskundigenpraktijk en plande onze eerste afspraak in. Deze werd helaas verplaatst naar iets eerder aangezien ik rond de 6 weken wat bloed verloor. Met mega veel spanning en zenuwen reden we samen naar de verloskundigenpraktijk voor een inwendige echo. Op deze echo was een vruchtzak te zien, maar nog geen kleine mini. 

Een trimester waarin veel gebeurde. We kregen een geslachtsecho, de 20 weken echo, ik voelde ons kindje voor het eerst schoppen en we waren het eens geworden over de naam! Het begin van het tweede trimester verliep eigenlijk grotendeels hetzelfde als het eerste. Ziek, zwak en misselijk. Helaas pindakaas! Aangegeven bij de verloskundige maar het was een kwestie van afwachten of de kwaaltjes met de tijd minder werden.

Jeetje, ik vond het nog best lastig om de vluchtkoffer in te pakken en heb er dan ook wel eventjes over gedaan om uit te zoeken wat nou precies handig was om mee te nemen. Zo heb ik informatie ingewonnen bij vriendinnen die al bevallen waren, de verloskundige geraadpleegd en natuurlijk een vragenrondje uitgezet op Instagram. Wat daaruit voornamelijk als tips kwamen was:

Onze lieve Olivia Rose is geboren op 12-01-2020, 10 dagen voor de uitgerekende datum. Natuurlijk om haar geboorte bekend te maken aan vrienden en familie hebben wij een geboortekaartje uitgekozen. Dit hebben wij gedaan bij Cotton Bird, een bedrijfje gevestigd in Zuid-Frankrijk. De keuze op de website is reuze en ook kan je de kaartjes deels aanpassen door bijvoorbeeld wel of geen foto’s van je kleintje toe te voegen. Ze hebben verschillende thema’s als zacht pastel, trendy, rustig chic en arty.

Het was 11 januari, 7 uur ’s ochtends, toen ik wakker werd van een lichte buikpijn onderin mijn buik. Ik ging naar het toilet en zag tot mijn schrik bloed. Altijd een beetje beangstigend om bloed aan te treffen bij een eerste zwangerschap. Ik rende snel richting de slaapkamer waar Michael nog lag te slapen. Ik maakte hem wakker en vertelde wat er gaande was. Samen belde we de verloskundige. Zij vertelde dat het mogelijk voor weeën of indalingsweeën konden zijn. Dit aangezien ons meisje nog niet ingedaald lag en het 10 dagen voor de uitgerekende datum was. Aangezien er nog totaal geen regelmaat in de buikpijn zat geloofde ik haar en ging terug naar bed. Om half 10 werd ik weer wakker van de buikpijn en wist ik niet zo goed wat ik er mee aan moest. Overal op internet las ik dat wanneer de bevalling daadwerkelijk begint, je dit wel weet. Niet dus! In de middag hadden we een verjaardag van mijn schoonzus en ik had mezelf voorgenomen om hier dan als afleiding ook maar gewoon naar toe te gaan.