Uit cijfers van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) blijkt dat Nederlandse vrouwen dagelijks 4 uur en 14 minuten aan onbetaald werk spenderen zoals het zorgen voor de kinderen en huishoudelijke klussen. Mannen zijn daar dagelijks 2 uur en 25 minuten mee bezig.
Mijn beste vriendin kwam zo snel als ze kon langs nadat Olivia geboren was. Ze bracht een cadeau mee. Het meest emotionele cadeau wat ik me kon bedenken. Een gedicht, speciaal gemaakt door haar. Voor onze Olivia. Het gedicht hangt op Olivia haar kamer en iedere keer dat ik er naar kijk, bedenk ik me dat dit soort cadeau's het waardevolst zijn. Dankjewel lieve Wes voor dit prachtige gedicht.
Tijdens mijn zwangerschap heb ik een heleboel uitzet lijstjes bekeken met items die je moést aanschaffen voordat de baby kwam. Op iedere website stonden verschillende dingen. Zo vertelde het ene lijstje me dat je niet veel kleding in maat 50 nodig had en het andere lijstje dat hydrofiel doeken onmisbaar zijn. Nu Olivia al weer 6 weken bij ons is kom ik erachter dat iedere baby en ieder kersverse gezin anders is, en zo dus ook ieder lijstje.
Op 22 januari was mijn uitgerekende datum maar ons meisje kwam 10 dagen ‘te vroeg’ aankloppen! Het leek ons dan ook super bijzonder om alsnog op haar uitgerekende datum een newbornshoot te doen met ons kleine wonder. Dit hebben wij gedaan bij Lonieke in Barneveld.
Vandaag om 07:07 is onze Olivia precies 4 weken oud! In deze blog neem ik jullie mee in het avontuur van onze eerste vier weken als kersverse ouders. Dat het een heftige en intense periode zou worden, die je leven op zijn kop zou zetten, hadden wij al vernomen van onze collega’s, vrienden en familie. Niet alleen zijn deze afgelopen vier weken gevuld geweest met intens veel liefde en intens veel geluksmomentjes, maar kwamen ook frustratie, slaap te kort en een juiste balans vinden om de hoek kijken.
Het was 11 januari, 7 uur ’s ochtends, toen ik wakker werd van een lichte buikpijn onderin mijn buik. Ik ging naar het toilet en zag tot mijn schrik bloed. Altijd een beetje beangstigend om bloed aan te treffen bij een eerste zwangerschap. Ik rende snel richting de slaapkamer waar Michael nog lag te slapen. Ik maakte hem wakker en vertelde wat er gaande was. Samen belde we de verloskundige. Zij vertelde dat het mogelijk voor weeën of indalingsweeën konden zijn. Dit aangezien ons meisje nog niet ingedaald lag en het 10 dagen voor de uitgerekende datum was. Aangezien er nog totaal geen regelmaat in de buikpijn zat geloofde ik haar en ging terug naar bed. Om half 10 werd ik weer wakker van de buikpijn en wist ik niet zo goed wat ik er mee aan moest. Overal op internet las ik dat wanneer de bevalling daadwerkelijk begint, je dit wel weet. Niet dus! In de middag hadden we een verjaardag van mijn schoonzus en ik had mezelf voorgenomen om hier dan als afleiding ook maar gewoon naar toe te gaan.
Onze lieve Olivia Rose is geboren op 12-01-2020, 10 dagen voor de uitgerekende datum. Natuurlijk om haar geboorte bekend te maken aan vrienden en familie hebben wij een geboortekaartje uitgekozen. Dit hebben wij gedaan bij Cotton Bird, een bedrijfje gevestigd in Zuid-Frankrijk. De keuze op de website is reuze en ook kan je de kaartjes deels aanpassen door bijvoorbeeld wel of geen foto’s van je kleintje toe te voegen. Ze hebben verschillende thema’s als zacht pastel, trendy, rustig chic en arty.
Toen ik net ontdekte dat wij een meisje kregen ging ik los met het kopen van roze kleertjes. Wel de wat zachtere tinten en geen fuchsia roze of hard roze. Dat is niet helemaal mijn smaak. Op een gegeven moment trok mijn vriend aan de bel en vroeg om ook nog andere kleuren haha. Daar ging ik dan, op zoek naar (budget) baby kleding in neutrale en warme tinten. Die eigenlijk door zowel kleine boys als girls gedragen kunnen worden!
Jeetje, ik vond het nog best lastig om de vluchtkoffer in te pakken en heb er dan ook wel eventjes over gedaan om uit te zoeken wat nou precies handig was om mee te nemen. Zo heb ik informatie ingewonnen bij vriendinnen die al bevallen waren, de verloskundige geraadpleegd en natuurlijk een vragenrondje uitgezet op Instagram. Wat daaruit voornamelijk als tips kwamen was:
Een trimester waarin veel gebeurde. We kregen een geslachtsecho, de 20 weken echo, ik voelde ons kindje voor het eerst schoppen en we waren het eens geworden over de naam! Het begin van het tweede trimester verliep eigenlijk grotendeels hetzelfde als het eerste. Ziek, zwak en misselijk. Helaas pindakaas! Aangegeven bij de verloskundige maar het was een kwestie van afwachten of de kwaaltjes met de tijd minder werden.
Wauw, we waren zo snel zwanger geworden dat ik een beetje overweldigd werd door geluk, blijheid en enthousiasme. Ik ging dan ook dezelfde dag nog op zoek naar een verloskundigenpraktijk en plande onze eerste afspraak in. Deze werd helaas verplaatst naar iets eerder aangezien ik rond de 6 weken wat bloed verloor. Met mega veel spanning en zenuwen reden we samen naar de verloskundigenpraktijk voor een inwendige echo. Op deze echo was een vruchtzak te zien, maar nog geen kleine mini.
Al sinds mijn twaalfde had ik rammelende eierstokken en een grote kinderwens. Wat ik wou worden? Huismoeder met een lieve man, 3 kinderen en een hond. Toen ik op 6 september 2014 de liefde van mijn leven tegen het lijf aanliep op het schoolplein van de Hogeschool van Amsterdam wist ik het. Deze man moest de vader van mijn kinderen worden.